Ten moment kiedy chce się to rzucić

Cześć!:p

W tym poście chciałabym Wam pokazać kolejne nowe zdjęcia. 

W weekend wybrałam się na sesję zdjęciową. Pogoda od zeszłego tygodnia się nie poprawiła - padało i wiało. 

I wiecie, to była jedna z tych sesji kiedy mówi się: „rzucam to, wracam do domu” x) 

Oprócz nieudanych sesji mam wiele szkolnych spraw na głowie. Dzisiaj nie oderwałam się od komputera i IPada przez 10 godzin. Jako, że głowa już mi pęka od nauki i nie mogę patrzeć już na kolejne zadania czy prezentacje postanowiłam resztę skończyć jutro i napisać post. Organizacyjnie : blog chwilowo wróci do formy z 2017 roku - troszkę krótsze posty (ale tylko troszeczkę) i w zasadzie będą same sesje zdjęciowe, myśle, że nie zabiorę się za akcesoria itd do wakacji, właśnie ze względu na to, że mam trudny okres w szkole i muszę poświecić jej o wiele więcej czasu niż przypuszczałam na początku tego roku szkolnego. 

Przejdźmy do sesji zdjęciowej:) 

Dawno tej kobyły na zdjęcia nie brałam, a od jakiegoś czasu miałam ochotę zrobić jej takie zdjęcie z kałużą.
Dlaczego było źle? 

Znowu zrobiłam mało zdjęć, bo kropiło i martwiłam się o aparat. Po drugie ZNÓW poszłam w te same miejsca - bo co bym zrobiła gdybym wzięła ten nieszczęsny, czekający rower i pojechała w miejsca które ostatnio odkryłam i by się zaczęła ulewa? x) 

Po drugie mi osobiście się nie podobają i trochę byłam sfrustrowana. No wiecie, nie zawsze się udaje i traktuje to jako „lekcje” aby następne sesje były lepsze. 

To zdjęcie szczególnie mnie wkurzyło. 

Splash co chwila nie wychodził, a jak już jako tako wyszedł całkiem niezły to nie spodobały mi się szare kolory. Dlatego nałożyłam czarno biały filtr. Zdjęcie jest zupełnie inne, bardzo odstaje od reszty. 

Z Chmurką też się nie dogadałam. 

Uwielbiam ten model, ale nie powinnam brać go wiedząc, że wieje. Chmurka 2 razy gibnęła się do kałuży, potem kilka razy do piachu. 

To zdjęcie byłoby klimatyczne, gdyby nie ostrość na brzuchu zamiast na pysku. 

Przez co wyglądała o tak... Tutaj akurat się wywróciła. 

Dawno nie byłam taka zawiedziona i postanowiłam wrócić do domu. 

Nigdy nie robię nic na siłę. To widać po zdjęciach. Wolę wstawić mało, a lepsze niż dużo słabych zdjęć. Ta sesja nie należała do udanych więc wróciłam, właśnie po to aby się do niczego nie zmuszać. 

Widocznie nie była mi pisana udana sesja. 

Miałam też małe przemyślenia co do nie udanych zdjęć. Dużo ludzi w tym hobby w siebie nie wierzy (ja czasem też). Piszą komentarze typu „wow chciałabym robić zdjęcia jak on/ona” albo „ja tak bym nie umiała”. 

Uwielbiam wszystkie pozytywne komentarze - to one sprawiają, że chcę dzielić się z Wami moimi przygodami w hobby. Mimo to takich komentarzy wolałabym żeby nie było. Słuchajcie, każdy ma gorsze dni. To już druga sesja pod rząd kiedy łapię się za głowę i myśle sobie „masakra”. Nie należy się poddawać a co więcej rywalizować z innymi. Każdy fotograf ma swój styl, swoje metody itd. 

Każde zdjęcia są na swój sposób piękne, i mówię, „zle dni się zdarzają”. To właśnie dzięki tym złym sesją potrafimy zadowolić się tymi lepszymi. 

(To było głębokie XD). 

Black Error (tak go nazwaliście) zaliczył swoją pierwszą sesje na dworzu). 

Kontynując, czasem czuję presję. 

Ok, brzmi to jakbym była jakąś sławą czy coś (XD) ale czasem mam takie myśli, że boję się, że Was zawiodę. Odbiera mi to jakąś przyjemność z robienia zdjęć. jakieś takie uczucie presji pozostaje. Może źle to ujęłam, nie, to nie chodzi o presję! Czasami przestaje robić zdjęcia „dla siebie” tylko dobieram zdjęcia aby Wam się spodobały, no dobra na blogu może trochę jestem bardziej otwarta - pokazuje faile itd. 

Nie wiem czy dobrze mnie zrozumieliście haha. 

Oczywiście jest to moja pasja, nie zamierzam jej „rzucać”! To trochę takie wyznanie, że nie udane sesje z jednej strony są dobre a z drugiej złe. Chociaż negatywnie wpływają na mnie tylko przez ułamek sekundy zaraz po zrobieniu zdjęcia - potem nie biorę tego do siebie i myślę sobie co muszę poprawić. Ciekawa jestem jak na Was wpływają sesje, z których jesteście bardzo niezadowoleni, jako autorzy.

Koniec tego mędrkowania! 

Patrzcie jak się prezentuje najnowszy członek naszego stada. 

Nie ukrywam, uśmiecham się z dumą jak na niego patrzę - wreszcie przełamałam się do customów.

Ta sesja była trudna ponieważ było mokro. Musiałam wziąć worki, one odlatywały, było wszędzie błoto, nie chciałam ubrudzić koni ani ubrań (pech chciał, że założyłam nowe jeansy). 

Nie raz wracałam do domu z wielkimi plamami na kolanach - rodzicom ręce opadały z załamania XD. 

Mech zawsze podoba mi się na zdjęciach z modelami w skali LB. 

Ogółem zauważyłam też jedną rzecz - ziarno na moich zdjęciach przy najmniejszym ISO. Macie może na to jakąś radę? Jestem bardzo początkująca jeżeli chodzi o ustawienia aparatu i mogłam coś przypadkiem przestawić. Będe wdzięczna za każdą radę! 

Wróciłam więc do domu, ale rzuciła mi się w oko kępka niezapominajek przy ognisku. 

Postanowiłam urozmaicić tą sesje i powstało kilka uroczych zdjęć. 

Bawiłam się kolorami w edytorze zdjęć. 

Chmurka jak widzicie brudna, ale w ładnie jej przy różowym. Było też ciężko - nieźle się nagimniastykowałam aby zrobić dobre ujęcia. Kępka była naprawdę malutka jak dla breyera Traditional. 

Custom też zapozował i okazuje się, że ten kolor też bardzo ładnie wygląda przy jego skarogniadym umaszczeniu. 

A Snowa wzięłam na zachód słońca. Z tego akurat jestem dumna - spójrzcie na niebo! 

To by było tyle. 

Wybaczcie mi proszę długość tego postu. Jestem bardzo zmęczona, i za chwilę zaczyna się program telewizyjny których chcę obejrzeć przed snem (obym nie zasnęła) XD. Dla ciekawskich: Ameryka Express ahahaha. Specjalne pozdrowienia dla oglądających!:) 

Planuje zrobić post z moimi początkami za równo w modelarstwie jak i w jeździe konnej - muszę wykombinować aby opisać też jeździecką część bez cringu haha. W wolnej chwili poszukam starych zdjęć i na dniach się pojawi:) 

Pozdrawiam!