Był sukces jest i porażka

Witajcie! 

Wreszczie przychodzę z tym wyczekiwanym postem. 

Dzisiaj chciałbym powiedzieć klika słów o najnowszym customie - a jest co opowiadać... 

Już od dawna korciło mnie, żeby znowu wziąć jakiegoś konika pod pędzel, a, że kilka nadal ma ślady nieudolnego malowania zaczęłam się zastanawiać czy komuś stałaby się krzywda żebym jeszcze jedno wcielenie tym poszkodowanym Schleichom dała. I owszem, stała się krzywda mojej pewności siebie w kwestii malowania XD. 

Wracając do pełnej powagi, padło na klacz Knabstrup, która kupiona została specjalnie, żebym mogła trenować na niej malowanie. Najpierw została karą Pandorą, potem została siwa potem dostała maść tarantowatą i znów wróciła do siwego wcielenia. Klacz po przejściach ale i tym razem się nie zlitowałam. 

Ciężko uwierzyć, a hejterzy i tak powiedzą, że fejk XD. Zaraz zabiorę się za opisywanie tej szkarady, ale najpierw chciałabym też opowiedzieć o samym procesie, który rozciągnął się na kilka tygodni. 

Stało się tak, gdyż na chwilkę odpłynęła mi wena i klacz stała na półce czekając aż zmęczę się widokiem tak pokrzywdzonego modelu. 

 Przedstawię Wam teraz kilka screenshotów z Instagrama, bo tam właśnie dokumentowany był cały proces. Najpierw wykąpałam ją w środkach czystości - głównie w płynie do piekarnika. Spłynęły z niej całe pastele i wierzchnia warstwa farby. Grany był również papier ścierny, który swoje zrobił! 

„Druga kąpiel w mocniejszych chemikaliach”. Tym razem był to rozpuszczalnik z wodą i z pomocą szczoteczki do zębów (of course już zużytej x)). 
Zadziwiona byłam efektem ale jednak nie był on wystarczający, cała farba nie zeszła.

„Myślę, że nic już więcej nie mogę zrobić - jest gotowa na malowanie”, taka gotowa, że stała potem kilka tygodni na półce x). Jak widzicie zadziały się złe rzeczy - powstały grudy, zadziory i nierówne powierzchnie, których papier ścierny nie był już w stanie wyrównać. 

Zdziwiło mnie to, że w niektórych miejscach zmyłam jej oryginalną farbę (nie mówiąc już o poprzednich wcieleniach) a w niektórych choć próbowałam nie mogłam wyzbyć się tej brązowej (takim była taranten). 

Natomiast za bardzo nie widziałam wyjścia z tej sytuacji więc postanowiłam się tym nie zamartwiać i działać dalej. 

Klaczka została przemalowaną na maść srokatą. Zdecydowanie muszę popracować na kształtem łat, ale jest już lepiej od Molly. Grudki rzucają się w oczy, cieniowanie leży i płacze. Z zaróżowieniem się zagalopowałam, jak widzicie łopatka nawet jest różowa a nos wygląda jakby właśnie wypiła koktajl truskawkowy. Mimo dużej ilości warst nie mogłam zakryć dostatecznie nóg, nie podoba mi się przejście między kopytem a właśnie nogą. Ogonowi może przydałoby się trochę więcej warst białego. 

Po drugiej stronie jest już mniej łat.

Jednyne z czego jestem zadowolona to oczy, wyszły całkiem nieźle. Minusem tego modelu to krzywe nogi (zawsze takie miała) i ciągle się wywraca. 


Przyznaje bez bicia, że klacz to porażka. Aż mnie ogarnia złość jak na nią patrzę i pewnien żal do siebie, że nie zrobiłam tego lepiej. Chociaż, czy w ogóle potrafiłabym zrobić to lepiej? 

Zapewne zalicza się do tej nieudanej ekipy. Tym razem nie proszę Was o pomoc z wymyślaniem imienia bo dostała imię Derrota co po Hiszpańsku oznacza porażkę, pokonanie, tak zwany „defeat”. Miała być Dorota, po świetnej charakterystycznej postaci z „Gossip Girl” ale nie zasługuje na to a więc jest Derrota. Czy to zbyt dziecinne, że nadal nazywam swoje koniki? :o 

Spokojnie, ograniczam się tylko do customow, tylko one dostają imiona, żeby je jakoś zapamiętywać jak zmieniają wcielenia i odróżniać. 

Wracając do customa, to trochę efekt zabolał i mam teraz lekki lęk przed customami, ale jesienią  kiedy fotografia jest utrudniona lubię tak spędzać czas i napłynęła mi masa pomysłów. Z drugiej strony dziwię się, że Derrotka, ta zagrudziała paskuda, dała mi kopa motywacji i mimo zniechęcenia mam jednocześnie ochotę zamówić jakieś zabiedzone koniki z olx i dać im drugie życie xD. Co sądzicie? Malować czy zamknąć gdzieś pędzle i farby, żeby nie korciło? x). 

Chcę jeszcze, żeby było jasne iż żadnych koników nie zmarnowałam dlatego proszę powściągnąć wszelaki hejt, że „zmarnowany model” lub „wcześniej było lepiej”:). Żaden custom nie idzie na straty, nie w tym hobby, ponieważ każda jedna praca dodaje nam doświadczenia i pozwala unikać błędów na przyszłość. 

Oprócz tego klaczka dała mi dużo radości bo nie patrząc na efekty lubię malować te koniki:D. 

Mam nadzieję, że post chociaż krótki Wam się spodobał. 

Papa!